Waarom ik ondernemer ben geworden – het verhaal van Annet van Langevelden

Al van jongs af aan ben ik bekend met het ondernemerschap.

Ooms, tantes, neven en nichten waren ondernemer en hoewel mijn eigen ouders geen eigen bedrijf hadden hielpen zij wel altijd in de bedrijven van de familie. Mijn zus en ik werden hierin meegenomen en al jong waren ook wij aan het helpen.

Voor mij betekende dit dat ik in de horeca actief was en hier ook zeker mijn beroep van wilde maken. Na de HAVO ging ik niet studeren, ik wilde wel maar door heimwee vonden mijn ouders dit geen goed idee. Omdat ik op dat moment niet goed wist wat dan wel kwam ik op kantoor terecht en maakte ik mezelf het vak van secretaresse eigen.

Naast mijn werk bleef ik actief in de horeca. Ook mijn vriend, inmiddels al jaren mijn man, werd met het virus besmet en hielp regelmatig. De wens om een eigen zaak te beginnen groeide en een paar jaar later begonnen we onze eigen horecazaak…….ik was toen 21. Helaas mislukte dit avontuur en bleven we met een kater achter.

Waar bij mij het waakvlammetje bleef branden was het bij mijn man voorgoed gedoofd. We gingen beiden voor een baas werken en bouwden een nieuw bestaan op. Ondanks het feit dat we nog wel (financiële) puin moesten ruimen hadden we het goed en genoten we zowel van ons werk als privé.

Door allerlei privé-omstandigheden raakte het ondernemerschap op de achtergrond. Inmiddels had ik 2 zonen en een leuke maar drukke baan als secretaresse bij de Politie, waar ik nu nog steeds werkzaam ben. Hier kreeg ik veel vrijheid en was ik binnen de kaders “eigen baas”. Dit gaf me jarenlang genoeg voldoening vooral omdat  werk/prive mooi in balans waren.

Maar af en toe wakkerde de waakvlam aan tot een enorme vlam. Ik wilde ook graag een eigen zaak, zelf aan het roer staan en niet altijd uitvoeren wat anderen bedacht hadden. Maar ik wist ook dat ik niet terug in de horeca wilde. En altijd was daar dat stemmetje wat fluisterde wat er allemaal mis kon gaan, dat het goed was zo, dan zorgde ik dat de vlam weer een waakvlammetje werd. Zo ging het jaren door tot mijn jongens groter werden en op eigen benen gingen staan waardoor ik  steeds meer tijd en ruimte voor mezelf kreeg.

Ik voelde aan alles dat het nu tijd was om mijn eigen pad te volgen wilde ik niet verzuurd raken. Mijn baan was nog steeds leuk maar bood niet voldoende uitdaging meer. Toen begon de zoektocht naar wat ik dan verder wilde.

Uiteindelijk kwam ik terecht bij Jannie Boer en toen vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Ik werd ontzettend blij van kleur en daarnaast leerde ik wat kleur voor je kan betekenen en hoe je het kunt inzetten. Ik leerde van mezelf te houden. Dit gunde ik ook andere vrouwen. Met mijn levenservaring wilde ik, in eerste instantie vrouwen, helpen dit ook te ervaren.

’t Kleurgilde was geboren!

Al gaande weg ben ik er achter gekomen dat een ander werkgebied misschien nog wel beter bij mij past, door al jarenlang deel uit te maken van teams weet ik ook waar zij vaak tegenaan lopen. Daarom ga ik nu met de Personal Power methode aan de slag binnen teams.

Ondanks dat mijn bedrijf nog in de kinderschoenen staat, weet ik nu al dat het nemen van deze beslissing de juiste was. Het geeft mij enorm veel energie als ik zie hoe ik anderen kan helpen naar een betere, mooiere versie van zichzelf!