Waarom ik ondernemer ben geworden – het verhaal van Els de Wit

In deze rubriek delen we persoonlijke verhalen van gecertificeerde Persoonlijke Kracht Coaches. Dit is het verhaal van Els de Wit.

Het is wel eens grappig om tips te geven over het combineren van kleding en het samenstellen van een garderobe en me te beseffen dat dit de trucjes zijn die ik al mijn leven lang gebruik.

Ik ben als oudste, en enige dochter, opgegroeid in een gezin met drie kinderen. We hadden het niet breed, zeker niet nadat mijn vader plotseling overleed toen ik pas 9 jaar was. We moesten  roeien met de riemen die we hadden. Dit betekende dat wij volop aan vintage deden, toen het nog gewoon tweedehands kleding was. Al mijn kleding paste in een kleine kledingkast.

Onder zulke omstandigheden word je creatief. Zelf kleding maken was een manier om iets nieuws te hebben wat niet duur was en wel helemaal naar je eigen smaak. Zorgen dat al je kleding bij elkaar past, zodat je optimaal kunt mixen en matchen, maakte dat je er toch steeds weer “nieuw” uitzag.

Als je puber bent, krijg je door dat er verschillende manieren zijn om je te kleden. Ik ging naar het VWO, waar behalve leerlingen uit Gouda ook veel leerlingen uit Reeuwijk kwamen. Ze droegen dure merkkleding en hadden duidelijk een andere manier van leven dan dat ik gewend was. Het was voor mij een sport om met een heel beperkt budget er bij te horen. Niet met merkkleding, maar met goede smaak en creativiteit. Ik denk dat mijn fascinatie met mensen, en dan vooral het kijken naar mensen toen begonnen is. Wat dragen zij? En vooral ook: hoe dragen zij het?

Mooie kleuren en vormen vond ik toen ook al heerlijk en omdat ik tekenen heel fijn vind om te doen, wou ik naar de kunstacademie. Omdat je “als kunstenaar nog geen droog brood kunt verdienen” ging ik toch eerst met mijn vriendin mee naar Leiden om Rechten te studeren. Het zal je niet verbazen dat ik daar al snel klaar was. Ik ging aan het werk en mijn vriend (nu mijn man) stimuleerde me om wel toelatingsexamen te doen voor de Kunstacademie. Tot mijn grote verbazing en geluk werd ik aangenomen en ik ging naast mijn werk in deeltijd Modevormgeving studeren.

Ik leerde zelf patronen maken. Ik haalde mijn Detex diploma’s voor de kennis van stoffen en vormen. Ik bestudeerde eindeloos modetijdschriften, had veel kennis en verbaasde me over de eindeloze stoom nieuwe ideeën van mijn klasgenoten. Ik vond mezelf niet zo creatief. Tenminste niet in het bedenken van nieuwe vormen, een nieuw modebeeld. Wel in het combineren van kleding en kleuren tot een samenhangend geheel, het presenteren van kleding op het juiste model en in de juiste sfeer. Daar heb ik menig medestudent mee geholpen.

Omdat mijn man bij een internationaal bedrijf werkte en een mooie carrièrekans kreeg in Afrika, verhuisden wij naar Abidjan in Ivoorkust. Werken of studeren was daar voor mij niet mogelijk. Toen wij na een aantal jaren terug kwamen in Nederland wilde ik dolgraag aan de slag. Een vriendin van mij had een trainingsbureau en zat te springen om personeel. Al snel ging ik daar helpen en zo rolde ik het trainersvak in. Het was de tijd dat bedrijven het callcenter ontdekten als een manier om service te verlenen aan hun klanten.

Bij vrijwel alle energieleveranciers heb ik communicatietrainingen verzorgd om personeel klantvriendelijk en servicegericht te leren communiceren. Daarnaast deed ik ook verkooptrainingen voor KPN personeel. Zowel in het speciale trainingscentrum in Groningen, als de speciale trainingen “on the job”. Er is een tijd geweest dat ik geen Primafoon in Nederland kon binnenstappen zonder bekenden tegen te komen onder het personeel.

Al die tijd bleef ik naar mensen kijken en keek ik vooral hoe zij zich kleedden en hoe ze op me over kwamen. Mijn handen jeukten om dit stukje mee te nemen in de training en coaching. Ik gaf verkooptrainingen en communicatietrainingen. Ik kwam steeds meer tot de conclusie dat je uiterlijk een belangrijk onderdeel is van je communicatie.

In het jaar 2000 kwam ik na een burn-out tot de conclusie dat ik niet meer terug wilde in deze baan. Het modebloed kriebelde te hard en ik  besloot te beginnen als stylist. Met het oprichten van StyleQuest in 2001 kon ik eindelijk gaan doen wat ik al jaren wilde: vrouwen helpen er goed uit te zien en vooral ook hen te laten zien wie ze zijn en hoe goed ze zijn. Zoals ik al zei: het is wel eens grappig om tips te geven over het combineren van kleding en het samenstellen van een garderobe en me te beseffen dat dit de trucjes zijn die ik al mijn leven lang gebruik. Mooi ook om me te realiseren dat ze echt werken, bij iedereen en bij elk budget.

In mei 2021 ben ik 20 jaar ondernemer en vooral ook een no-nonsense Imago Coach die nog steeds leergierig is. Nog steeds vind ik kijken naar mensen fascinerend. Heerlijk om te zien hoe mensen (on)bewust communiceren met hun uiterlijk. Ik ben begonnen als stylist en heb me ontwikkeld tot Imago & Persoonlijke Kracht Coach. Ik vind het voor een krachtige, authentieke uitstraling nodig om een verbinding te maken tussen de binnenkant en de buitenkant. De Persoonlijke Kracht Methodiek speelt hierbij een essentiële rol! Het geeft inzicht in je grootste kracht en zorgt ervoor dat je een helder beeld krijgt hoe je de beste versie van jezelf krachtig neer kunt zetten. Weer een voorbeeld van iets waarvan ik zelf heb ervaren dat het werkt en wat ik nu met veel passie doorgeef.

Als Imago & Persoonlijke Kracht Coach geniet ik ervan om vrouwen die zich onvoldoende gehoord, gezien en gewaardeerd voelen te helpen met hun zoektocht naar hun persoonlijke stijl, zodat ze vol zelfvertrouwen kunnen laten zien hoe goed ze zijn en hun plaats in de schijnwerpers in durven nemen. Ik merk dat zij dan in staat zijn hun passie leven en hun ambitie waar te maken.